Ik stelde haar op haar gemak en begon wat open vragen te stellen. Al snel kwam er frustratie naar boven. Ze was nu 2 jaar gescheiden van haar (nu) ex-man en ze hebben samen twee tiener dochters. Het was haar keuze geweest om te gaan scheiden. Ze voelt al een tijd dat zij na de breuk allerlei dingen heeft gegeven en gedaan die ze eigenlijk niet wilde, voortvloeiend uit een soort schuldgevoel.
De verstandhouding met haar ex-man was nu slechter dan het ooit geweest was. Ze communiceren eigenlijk alleen nog maar over de e-mail omdat het anders steevast uitmondt in ruzie.
Wil je voor mij jouw familie opstellen hier op tafel vroeg ik? Ik gaf haar de poppetjes aan. Ze lachte een beetje ongemakkelijk, “Oh en nu moet ik dat dan zo neerzetten? Dat is een beetje gek.” Ik leg haar uit dat alles vanzelf op zijn plek valt, dat ze mag vertrouwen op het veld wat automatisch ontstaat en op haar intuïtie die haarfijn aangeeft wat er mag gebeuren. Ze ademt diep in en zet iedereen binnen enkele seconden neer. “Mag ik er nog een poppetje bij? Er mist nog iemand hier.”
Als alles staat kijkt ze naar haar familie. Haar systeem, zoals dit nu voor haar is.
Hoe voelt het, als je dit zo ziet? Vraag ik. “Ja, zo is het”, zegt ze beslist. Ze begint te vertellen; “mijn dochters hier vlakbij mij, naast elkaar, ze hebben heel veel aan elkaar gelukkig in deze tijd. Mijn ex-man hier, met zijn nieuwe vriendin, mijn vriend hier, mijn eigen ouders hier.” Ik vraag haar naar wat details, waarom staan ze zo. Mist er iemand? Hoe kijken ze? Hoe voelt het? We praten nog wat door over de opstelling en de onderlinge verhoudingen. Ze wordt verdrietig van wat ze ziet.
Op een gegeven moment vraag ik haar of er iets is wat ze graag zou willen veranderen als ze zo kijkt naar wat ze heeft neergezet. “Ja”, zegt ze direct. “Mag ik wat schuiven met de poppetjes?” Zeker, glimlach ik terug. Het is helemaal jouw opstelling.
Ze begint te schuiven met haar dochters en haar ex-man en zijn vriendin. Alles wat dichterbij elkaar. Haar ex-man kijkt nu verdeeld naar zijn vriendin en naar hun kinderen. De vriendin staat naast hem en Manon staat aan de andere kant. Haar nieuwe vriend schuin naast haar, nog een beetje op afstand maar wel wat dichterbij . Hun dochters voor hen, precies in het midden. Ze lacht, “ja dit.” Ik vraag haar wat er gebeurt en ze begint te vertellen hoe ze de situatie het liefst zou zien. Hoe er onderling met elkaar wordt omgegaan. Hoe zij zich voelt en hoe haar dochters zich voelen in die nieuwe situatie. Hoe zij en haar ex-man met elkaar omgaan. Ze krijgt tranen in haar ogen. “Ja dit.” Zegt ze nogmaals.
We praten er nog even over door en daarna vraag ik haar wat zij nu kan doen, om de situatie te creëren zoals hij nu staat? Welke eerste beweging kan zij maken?
“Ik moet met mijn ex gaan praten.” Ze is in gedachten verzonken en staart naar de poppetjes. “Ik houd dit zelf in stand”, zegt ze. Ze klinkt verbijsterd. “Dit heb ik helemaal niet door gehad..stamelt ze. Ik dacht echt dat het vanuit hem kwam, vanuit mijn ex. Dat het zijn schuld is hoe het nu is.” Ze blijft een tijdje kijken naar de poppetjes.
Op een gegeven moment onderbreek ik haar gedachten. Wat wil je van jouw ex-man?
In eerste instantie zegt ze “geld” en ze vertelt over de alimentatie discussie die al een tijd aan de gang is. Ik vraag haar of als ze straks dat geld heeft en hij betaalt haar precies wat zij van hem wilt, of het dan goed is voor haar? Ze is lang stil. Dan begint ze hard te huilen. “Nee”, zegt ze. “Het gaat me niet om dat geld. Ik wil gewoon dat hij me respecteert als moeder.”
Oké en waaruit maak je nu op dat hij je niet respecteert als moeder?
En hoe ziet dat respect er uit voor jou?
We praten verder. De tranen blijven stromen. “Ik voel me eigenlijk heel vaak niet gerespecteerd”, snikt ze. “Ik voel alsof ik al heel mijn leven over me heen laat lopen, iedereen probeer te pleasen. En dan ineens ben ik het zat en dan ga ik met mijn hakken in het zand. Dan is het klaar. Ik doe dat ook bij mijn dochters en mijn moeder deed precies hetzelfde bij mij en dat vond ik altijd verschrikkelijk. Ik doe mensen echt pijn dan en het schiet niks op.. Maar op dat moment voelt het wel goed.” Een lach breekt door.
Is dat wat er nu gebeurt met je ex vraag ik? “Ja.” Zegt ze. “Als ik dit geld laat gaan dan ben ik helemaal zwak. Laat ik weer over me heenlopen.”
Zou er ook een andere manier kunnen zijn om je grenzen aan te geven, die goed voelt voor jou? vraag ik.
Weer is ze een tijdje stil. Rolt met een poppetje in haar handen.. na een tijdje zie ik dat er kleur komt op haar wangen en een vastberadenheid in haar ogen. “Ja! Ik ga met mijn ex praten en aangeven waar ik behoefte aan heb. Ik ga aangeven dat ik wil dat hij onze dochters meer betrekt bij zijn voorgenomen huwelijk. Ik wil hem vertellen dat het me pijn doet te zien dat hij ze zo weinig betrekt. Ik wil hem vertellen dat ik graag meer contact wil. Echt contact, praten over de meiden, hoe het gaat, wat er gebeurt in hun leven, hun struggles. Ik wil graag op alle vlakken beter aangeven wat ik voel en wat ik wil, voordat ik explodeer. Voordat ik blokkeer.. en ik weet ook wat ik wil doen met de alimentatie discussie.”
We staan op en drinken even wat. “Pfffoe” lacht ze en ze veegt nog wat tranen weg. “Ik had nooit verwacht dat dit is wat erachter zit. Ik ben echt heel erg verrast en ik weet nu echt wat me te doen staat.”
Later pakt ze mijn handen beet “Dankjewel. Ik heb echt het gevoel alsof ik mezelf beter heb leren kennen op een manier.. dat ik hetzelfde gedrag doe als mijn moeder.. en dat dat dan op deze manier nu in mijn leven is.. poeh.. ik ben er ondersteboven van. Ik weet nu wat me te doen staat en dat voelt fijn.”
Binnen één uur tijd heeft Manon veel inzicht gekregen in haar situatie en is er veel verschoven in haar. Naar aanleiding van deze sessie wil zij in vervolgsessies verschillende van deze onderwerpen verder uitdiepen, de dynamiek met haar kinderen, haar moeder en het please gedrag. Die intentie is prima, echter kijken we wel altijd op het moment zelf wat zich aandient. Wat er naar boven komt is namelijk altijd hetgeen wat op dat moment bekeken wil worden.
*Manon is niet haar echte naam, deze is veranderd om de privacy van de cliënt te waarborgen.
#systemischcoachen #familieopstellingen #bewustzijn #coach #persoonlijkeontwikkeling
Geef een reactie